در دنیای گیاه درمانی و داروهای طبیعی، خواص آویشن و عسل جایگاه ویژهای دارد. آویشن، گیاهی معطر از خانواده نعناعیان، سرشار از ترکیبات فعال بیولوژیکی مانند تیمول، کارواکرول و فلاونوئیدهاست که خواص ضدباکتری، ضدویروسی و ضدالتهابی آن اثبات شده است. در کنار آن، عسل طبیعی با ساختار پیچیدهای از آنزیمها، آنتیاکسیدانها، اسیدهای آمینه و مواد مغذی، بهعنوان یک عامل ترمیم کننده و محافظ سلولی شناخته می شود، محصولی نیز به نام عسل آویشن هم به بازار عرضه شده که می توانید دب بخش فروشگاه سایت مشاهده نمایید، حال برای دانستن آن که ترکیب آویشن و عسل برای چه خوب است، در ادامه مقاله با ما همراه باشید.
آویشن و عسل برای چی خوبه؟
ترکیب عسل و آویشن، با ظاهر بی تکلف خود، پشتوانه ای پیچیده از تعاملات زیستی دارد که شناخت آن نیازمند نگاهی دقیق تر به ساختارهای شیمیایی، واکنشهای فیزیولوژیک و نقش آن در فرآیندهای بدن است. در ادامه فواید آویشن و عسل را در تقویت سیستم ایمنی بدن و درمان بیماری ها بررسی می کنیم.

آویشن و عسل برای سرماخوردگی
در سرماخوردگی، ویروسهایی مانند راینوویروسها و کروناویروسهای انسانی باعث التهاب مجاری تنفسی فوقانی می شوند. آویشن با داشتن تیمول، مهارکننده آنزیمهای دخیل در تکثیر ویروسها است و عسل نیز با ایجاد یک محیط اسموتیک خاص و اسیدی، ممانعت از تکثیر پاتوژنها می کند. عسل با تحریک تولید اینترفرون نوع یک، پاسخ ضدویروسی ذاتی بدن را تقویت می کند. نتیجه بالینی مصرف این دمنوش، کاهش طول دوره بیماری، تسکین درد گلو، کاهش التهاب بینی و مجاری فوقانی می باشد. همچنین می توانید مقاله عسل برای سرماخوردگی را نیز در راستای همین موضوع مطالعه نمائید.
شربت آویشن و عسل برای سرفه
سرفه معمولاً نتیجه تحریک گیرندههای حسی در اپی تلیوم تنفسی است. عسل و آویشن از طریق مکانیسمهای دوگانه عمل می کند این ترکیب برای تسکین سرفه، چه از نوع خشک و چه خلط دار، بسیار مؤثر است. آویشن از طریق شل کردن عضلات مجاری تنفسی، از شدت سرفه میکاهد و به خروج خلط کمک می کند. عسل نیز با ایجاد یک لایه محافظ روی گلو، تحریک پذیری گیرندههای سرفه را کاهش می دهد.
آویشن و عسل برای ریه
در بیماریهای ریوی مانند آسم، عفونتهای باکتریایی مزمن، ترکیب عسل و آویشن به عنوان درمان مکمل مؤثر واقع می شود. تیمول بهعنوان مهارکننده قوی مدیاتورهای التهابی مثل پروستاگلاندین E2 و لوکوترین B4 عمل می کند. عسل نیز به دلیل خاصیت آسمولاریتی بالا و وجود آنزیمهای ضدباکتریایی مانند لیزوزیم، در پاک سازی ترشحات عفونی نقش دارد. نتیجه درمانی این دمنوش، بهبود تبادل گاز در ریه، کاهش خسخس سینه، کنترل اسپاسمهای برونشیال می باشد. ضدالتهاب و ضدعفونی کننده قوی دستگاه تنفسی تحتانی از خواص این ترکیب برای ریه می باشد.

آویشن و عسل برای معده
بسیاری از مشکلات گوارشی، از جمله سوء هاضمه، نفخ، زخم معده و عفونت هلیکوباکتر پیلوری با کمک این ترکیب قابل مدیریت است. تیمول و کارواکرول موجود در آویشن، با مهار ترشح بیش از حد اسید معده، از مخاط محافظت می کنند. به علاوه با اثر ضداسپاسم بر عضلات صاف روده و معده (اثر مشابه داروهای آنتیکولینرژیک خفیف) سبب کاهش اسپاسم می شود. عسل سبب ترمیم بافت آسیب دیده می شود. خواص ، اثر ضدباکتری، ضدالتهاب و ضداسپاسم از جمله فواید این معجون برای معده می باشد.
- تقویت سیستم ایمنی بدن
فلاونوئیدها، پلیفنولها و ترکیبات ضدمیکروبی موجود در عسل و آویشن، به تحریک گلبولهای سفید و افزایش فعالیت سلولهای دفاعی بدن کمک میکنند. این خاصیت، به ویژه در فصلهای سرد و برای افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف، ارزشمند است.
- بهبود وضعیت خواب و کاهش اضطراب
عطر ملایم آویشن و اثرات آرام بخش آن بر سیستم عصبی مرکزی، می تواند باعث کاهش تنشهای عصبی و بهبود کیفیت خواب شود. مصرف دمنوش عسل و آویشن پیش از خواب، در کاهش بی خوابی ناشی از استرس نقش دارد.
- کاهش بوی بد دهان و بهبود سلامت دهانی
ترکیبات ضد باکتری آویشن و خاصیت ضدعفونی کنندگی عسل، به کاهش فعالیت باکتریهای مولد بوی بد دهان کمک می کنند. نوشیدن دمنوش گرم آویشن و عسل یا استفاده از آن به عنوان دهانشویه طبیعی، می تواند به بهبود بوی دهان و کاهش التهاب لثهها کمک کند.
- کنترل نسبی قند خون
در برخی پژوهشها مشاهده شده است که آویشن می تواند باعث افزایش حساسیت سلولها به انسولین شود. عسل طبیعی نیز نسبت به قند معمولی شاخص گلیسمی پایین تری دارد و می تواند جایگزین مناسبی برای شیرین کنندههای مصنوعی باشد.
نتیجه گیری
دمنوش آویشن و عسل ترکیبی منحصر به فرد با پایه ی علمی و دارویی است. این ترکیب نه تنها در طب سنتی، بلکه در فارماکولوژی مدرن نیز جایگاهی مشخص به عنوان درمان کمکی در بیماریهای تنفسی، گوارشی و التهابی دارد. با توجه به ایمنی بالای مصرف خوراکی این مواد در دوزهای مناسب، می توان گفت که عسل و آویشن، راهکاری طبیعی اما علمی برای ارتقاء سلامت عمومی و کاهش وابستگی به داروهای شیمیایی محسوب می شود.