عسل، ماده ای شیرین و طبیعیست که توسط زنبورها از شهد گلها تولید میشود و از دیرباز بهعنوان یک منبع غنی از خواص دارویی و تغذیه ای شناخته شده است. در کنار خواص عسل طبیعی باید به این مطلب نیز توجه کنیم که حساسیت به عسل یکی از انواع آلرژیهای غذایی است که در برخی افراد می تواند بروز کند.
عسل بهعنوان یک ماده طبیعی و مغذی، در بسیاری از غذاها و محصولات درمانی مورد استفاده قرار میگیرد، اما به ندرت ممکن است در برخی افراد باعث واکنشهای آلرژیک شود. علائم حساسیت به عسل میتواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و شامل خارش، تورم، کهیر، مشکلات گوارشی و در موارد شدید تر مشکلات تنفسی و شوک آنافیلاکسی است. شناخت علائم و درمان به موقع آن بسیار حائز اهمیت است.
حساسیت به عسل
حساسیت به عسل میتواند به مواد مختلف موجود در عسل یا ترکیبات اضافه ای که در طول تولید به آن منتقل میشوند، مرتبط باشد. در ادامه، مدلهای مختلف حساسیت به عسل و علت ایجاد هرکدام به طور کامل توضیح داده میشود:
حساسیت به گردههای گیاهی (Pollen Allergy)
گردههای گیاهی که توسط زنبورها هنگام جمع آوری شهد گل به عسل منتقل میشوند، رایج ترین علت حساسیت به عسل طبیعی هستند. افرادی که به گردههای گیاهی حساسیت دارند، ممکن است به طور غیرمستقیم به گردههای موجود در عسل نیز حساسیت نشان دهند. گردههای موجود در عسل حاوی پروتئینهای آلرژن هستند که سیستم ایمنی برخی افراد آنها را بهعنوان مهاجم شناسایی کرده و پاسخ آلرژیک نشان میدهد. این وضعیت بیشتر در عسلهای خام و غیرپاستوریزه دیده میشود، چرا که در این نوع عسلها، میزان گردهها بیشتر است.
حساسیت به آنزیمهای زنبور عسل
زنبورهای عسل طی فرایند تبدیل شهد به عسل، آنزیمهایی مانند گلوکز اکسیداز و اینورتاز را تولید و به عسل منتقل میکنند. برخی افراد ممکن است به این آنزیمها واکنش نشان دهند. این نوع حساسیت نادرتر است، اما در افرادی که حساسیت به پروتئینهای خاصی دارند، ممکن است رخ دهد.
حساسیت به موم و دیگر فرآوردههای زنبور
عسل ممکن است حاوی مقادیر کمی از موم زنبور عسل یا دیگر فرآوردههای زنبور مانند پروپولیس (مادهای چسبناک که زنبورها برای ساخت کندو استفاده میکنند) باشد. افرادی که به این مواد حساسیت دارند، ممکن است واکنش آلرژیک به عسل نشان دهند. پروپولیس ازترکیبات رزینی درختان و گیاهان مختلف به دست میآید و میتواند محرک آلرژی باشد.
حساسیت به سم زنبور عسل (Bee Venom Allergy)
در برخی موارد، افراد به پروتئینهای موجود در سم زنبور حساسیت دارند. اگرچه سم زنبور مستقیماً در عسل وجود ندارد، اما برخی افراد با سابقه آلرژی شدید به نیش زنبور ممکن است نسبت به عسل نیز حساسیت نشان دهند، هرچند این بسیار نادر است اما این افراد به طور معمول به پروتئینهای مشابه در فرآوردههای زنبور عسل نیز حساسیت دارند.
حساسیت به افزودنیها یا مواد آلودهکننده
در برخی موارد، عسل ممکن است با مواد آلوده کننده یا افزودنیهایی در طی فرآیند تولید یا بسته بندی ترکیب شود. این افزودنیها شامل مواد شیمیایی، آنتیبیوتیک ها یا حتی مواد نگهدارنده است که ممکن است در برخی افراد واکنش آلرژیک ایجاد کند. این نوع حساسیت بیشتر در عسلهای صنعتی دیده میشود که حاوی افزودنیها هستند.
عدم تحمل فروکتوز (Fructose Intolerance)
عسل حاوی مقادیر زیادی فروکتوز است و در برخی افراد که دچار عدم تحمل فروکتوز هستند، ممکن است مشکلات گوارشی ایجاد کند. این حالت به طور دقیق یک آلرژی نیست، بلکه نوعی عدم تحمل غذایی است که به دلیل ناتوانی بدن در متابولیسم فروکتوز رخ میدهد. لازم به ذکر است که حساسیت معده به عسل ممکن است در برخی موارد با علائم مشابه عدم تحمل قندها اشتباه گرفته شود.
برخی از محصولات مراقبت از پوست که حاوی عسل هستند ممکن است در برخی افراد واکنشهای آلرژیک ناشی از حساسیت پوستی به عسل ایجاد کنند، بنابراین بررسی دقیق برچسب محصولات و تست آن پیش از استفاده، کمک کننده است.
حساسیت به عسل در بزرگسالان
علائم حساسیت به عسل در بزرگسالان میتواند به شکلهای مختلفی بروز کند و از خفیف تا شدید متغیر باشد. این علائم بستگی به نوع آلرژن موجود در عسل و میزان حساسیت فرد دارد.
در ادامه، به علائم اصلی حساسیت به عسل در بزرگسالان پرداخته میشود:
عسل و حساسیت پوستی
• کهیر: برآمدگیهای قرمز و خارش دار روی پوست که پس از مصرف عسل یا تماس با آن ایجاد میشود.
• خارش:خارش موضعی یا عمومی در بدن، به ویژه در نواحی که با عسل تماس داشته است.
• تورم (آنژیوادم): تورم لبها، زبان، صورت یا گلو، که میتواند نشانهای از واکنش آلرژیک شدید باشد.
علائم تنفسی
• آبریزش بینی و عطسه: واکنشهای شبیه به آلرژی فصلی .
• سرفه، خسخس سینه و تنگی نفس: تحریک سیستم تنفسی و برونشها که در موارد شدید، اسپاسم برونشها ممکن است منجر به حملات آسم شود.
• تورم گلو و اختلال در تنفس: در موارد شدیدتر، ممکن است اختلال در تنفس به دلیل تورم مجاری تنفسی بروز کند که میتواند بسیار خطرناک باشد.
علائم گوارشی
• دل درد و نفخ: دل درد ممکن است به دلیل واکنش آلرژیک در دستگاه گوارش یا عدم تحمل فروکتوز رخ دهد.
• تهوع و استفراغ: مصرف عسل در برخی افراد باعث تحریک معده و بروز علائم تهوع میشود. البته که نمی توان از فواید عسل برای معده هم غافل ماند!
• اسهال: واکنش گوارشی شدید ممکن است باعث بروز اسهال و اختلال در عملکرد دستگاه گوارش شود.
علائم سیستمیک
• آنافیلاکسی: این یک واکنش آلرژیک شدید و تهدیدکننده زندگی است که ممکن است شامل افت فشار خون، تنگی نفس، تورم شدید گلو و مشکلات تنفسی باشد. آنافیلاکسی نیازمند مداخله پزشکی فوری تزریق اپی نفرین است.
• سرگیجه و احساس ضعف: در موارد شدید حساسیت، افت فشار خون ممکن است باعث سرگیجه یا بیهوشی شود. پیشنهاد میکنیم مقاله عسل برای فشار خون بالا را مطالعه نمایید.
علائم چشمی
• خارش، قرمزی و تورم پلکها: این علائم شبیه به آلرژیهای فصلی میتواند پس از مصرف عسل یا تماس با آن ظاهر شود.
• آبریزش و تحریک چشمها: واکنشهای آلرژیک میتوانند باعث التهاب و تحریک در چشمها شوند.
علائم عصبی
• سردرد: برخی افراد ممکن است پس از مصرف عسل، دچار سردرد شوند که میتواند ناشی از واکنش آلرژیک یا ناتوانی در هضم فروکتوز باشد.
در صورت مشاهده علائم شدید مانند تورم گلو، تنگی نفس، سرگیجه یا بیهوشی، که میتواند نشاندهنده شوک آنافیلاکتیک باشد، فوراً به اورژانس مراجعه کنید.
حساسیت به عسل در کودکان
حساسیت به عسل در کودکان زیر یک سال و بالای یک سال به طور متفاوتی بروز می کند. در ادامه به بررسی علائم حساسیت در هر دو گروه سنی پرداخته میشود:
حساسیت به عسل در کودکان زیر یک سال
بزرگ ترین خطر برای نوزادان زیر یک سال، بوتولیسم نوزادی است که ناشی از وجود اسپورهای کلستریدیوم بوتولینوم در عسل میباشد. اسپور مرحله استراحت مقاومت در باکتری¬ها است. این اسپورها میتوانند در دستگاه گوارش نوزاد فعال شده و سم تولید کنند که میتواند منجر به مشکلات جدی نظیر ضعف عضلانی، اختلالات تنفسی و حتی مرگ شود. با توجه به آنکه عسل حساسیت زاست، توصیه میشود که به هیچ عنوان به نوزادان زیر یک سال عسل داده نشود.
حساسیت به عسل در کودکان بالای یک سال
در این سن، کودکان میتوانند به عسل و ترکیبات موجود در آن، از جمله گردهها و آنزیمها، حساسیت داشته باشند. در این مرحله، سیستم ایمنی کودک بهطور کامل تری توسعه یافته است، و ممکن است واکنشهای آلرژیک بروز کند.
علائم حساسیت به عسل در کودکان بالای یک سال
- علائم پوستی: کهیر، خارش و قرمزی پوست.
- علائم تنفسی: عطسه، آبریزش بینی، سرفه و در موارد شدید، تنگی نفس یا تورم گلو.
- علائم گوارشی: دل درد، تهوع، استفراغ و اسهال.
- علائم عمومی: کج خلقی، خستگی و بی حالی.
درمان حساسیت به عسل
حساسیت به عسل ممکن است به دلیل وجود پروتئینها، گردهها یا سایر آلرژنها در عسل ایجاد شود. درمان این حساسیت نیاز به رویکرد دقیق علمی دارد و معمولاً شامل موارد زیر است:
تشخیص دقیق آلرژی: پزشک میتواند تستهای پوستی یا خونی را برای شناسایی آلرژنهای خاص موجود در عسل، مانند گردهها یا پروتئینهای عسل، انجام دهد. این آزمایشات میتوانند آلرژی را از سایر مشکلات ایمنی یا واکنشهای غیرحساسیتی مانند عدم تحمل، تفکیک کنند.
اقدامات اولیه در واکنش حاد حساسیت به عسل
- آنتیهیستامینهای خوراکی یا تزریقی: در صورت بروز علائم حاد مانند کهیر، خارش، یا تورم، اولین خط درمان استفاده از آنتی هیستامینها است.
- کورتیکواستروئیدها: در موارد شدیدتر که التهاب گسترده وجود دارد، ممکن است پزشک کورتیکواستروئیدهای خوراکی یا تزریقی تجویز کند.
- تزریق اپینفرین (آدرنالین): در صورت بروز واکنشهای آنافیلاکسی (واکنشهای شدید آلرژیک با تهدید برای حیات)، اپینفرین تزریقی باید فوراً استفاده شود. بیماران با سابقه آنافیلاکسی معمولاً به همراه خود خودکار تزریق اپی نفرین دارند.
- درمان ایمنی (ایمونوتراپی): اگر آلرژن شناساییشده مربوط به گردههای گیاهی باشد که در عسل موجود است، ممکن است ایمونوتراپی برای کاهش حساسیت بیمار به آلرژنها تجویز شود. ایمونوتراپی معمولاً با تزریق مقادیر کوچکی از آلرژن طی زمان مشخص به بدن، باعث کاهش حساسیت سیستم ایمنی به آن میشود.
پیگیری و مشاوره با آلرژیست در واکنش حاد حساسیت به عسل
- پیگیری منظم: بیماران مبتلا به حساسیتهای شدید باید تحت نظر پزشک آلرژیست باشند و درمانها و راهکارهای مدیریتی دقیق دنبال شوند.
- آموزش بیمار: بیماران باید به طور کامل در مورد علائم آنافیلاکسی و نحوه استفاده از خودکار اپی نفرین آگاه شوند.
در نهایت، حساسیت به عسل باید به دقت توسط یک متخصص آلرژیست مدیریت و کنترل شود تا از بروز واکنشهای خطرناک جلوگیری گردد.
درمان خانگی حساسیت به عسل چگونه است؟
درمان خانگی حساسیت به عسل بیشتر بر تسکین علائم خفیف تمرکز دارد. با این حال، در صورت بروز واکنشهای شدید مانند آنافیلاکسی، باید سریعاً به پزشک مراجعه کرد. در ادامه برخی از روشهای خانگی رایج برای درمان حساسیت به عسل ارائه شده است.
اجتناب از عسل و محصولات مرتبط: برای پیشگیری از بروز علائم، مصرف عسل و تمام محصولات حاوی آن را قطع کنید. این کار شامل بررسی برچسب محصولات غذایی نیز میشود.
استفاده از آنتیهیستامینهای بدون نسخه: اگر دچار علائم خفیف حساسیت مانند خارش، قرمزی پوست، یا آبریزش بینی شدهاید، میتوانید از آنتی هیستامینهای بدون نسخه مانند لوراتادین یا دیفنهیدرامین استفاده کنید. این داروها به کاهش علائم کمک می کنند.
استفاده از کمپرس سرد: در صورت بروز خارش یا التهاب پوست در ناحیه خاص، میتوانید از کمپرس سرد استفاده کنید.
حمام با محلولهای طبیعی: افزودن کمی سدیم بی کربنات (جوش شیرین) به آب و استفاده از آن به عنوان حمام، میتواند التهاب پوست و خارش را کاهش دهد.
مصرف مایعات زیاد: هیدراته نگه داشتن بدن میتواند به دفع سریع تر آلرژن ها کمک کند وعلائم حساسیت را کاهش دهد.
روشهای خانگی میتوانند به تسکین علائم خفیف کمک کنند، اما اگر حساسیت شدید است، بهتر است با پزشک مشورت کنید تا از بروز مشکلات جدی تر جلوگیری شود.
سخن پایانی
حساسیت به عسل، اگرچه نادر است، اما میتواند علائم متفاوتی از خفیف تا شدید ایجاد کند. اجتناب از مصرف عسل و محصولات مرتبط، بهویژه در موارد تشخیص حساسیت، اولین و مهمترین گام است. درمانهای خانگی نظیر مصرف آنتیهیستامینها، استفاده از کمپرس سرد و بهرهگیری از روشهای طبیعی میتواند به تسکین علائم خفیف کمک کند، اما در صورت بروز واکنشهای شدید مانند آنافیلاکسی، مراجعه سریع به پزشک ضروری است. لازم به ذکر است که واکنشهای آلرژیک به عسل ممکن است به تدریج و با تکرار مصرف بدتر شوند، بنابراین برای رفع حساسیت به عسل از مصرف آن پرهیز نمایید.